صله رحم و تقویت بنیان خانواده، سرلوحه شعائر ادیان ابراهیمی و مصلحین واقعی است ولی بهائیت به علت رابطه باز جنسی و اباحیگری و ترویج فساد جنسی موجبات انهدام بنیان خانواده را فراهم کرده است.
به استناد اسناد موجود در کتب تاریخ فرقه ضاله و خاطره‌های مبلغین تواب، بنیان خانواده در خانواده بهاء و سران بهائیت چنان سست و متزلزل بود که همیشه با برادران و خواهران خود در درگیری و کشمکش بودند
چنانچه یحیی نوری پس از سالها جدال، بهاء را مسموم کرد. رابطه عباس افندی با برادرش محمدعلی نیز بهتر از رابطه پدر و عمویش نبود. شوقی افندی نیز تمام اقوام را از دور خود رانده بود و حتی به مادرش رسیدگی نمی‌کرد.
در متون این فرقه از احسان به والدین و اقوام فقیر و تقویت و صیانت از خانواده نیز خبری نیست. یکی از مبلغین آزاد شده می‌نویسد: برای بهائیان
محرم و نامحرم معنایی ندارد و من در معاشرتها، افراد زیادی را میشناسم که رابطهشان با زنان بهائی از حد دست دادن و روبوسی کردن
گذشته و به روابط ناصحیح جنسی مبدل شده به نحوی که پدر واقعی خانواده به اصالت نسب فرزندان خود مشکوک است.