پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که در روزهای واپسین حیاتش شاهد برخورد زشت برخی از اصحاب با درخواستش بود، تصمیم گرفت برای اتمام حجت و نیز به منظور تثبیت جانشینی امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جمع مردم حاضر شود.
به همین جهت، با وجودی که بیمار و ضعیف بود، دستی بر شانه علی علیه السلام گذاشت و با کمک دیگر خدمتکاران خویش روانه مسجد شد، بر فراز منبر رفت و در حالی که اشک در دیدگان افراد حاضر در مسجد جمع شده بود، این‌گونه سخن گفت:« من در میان شما دو چیز گرانبها باقی می‌گذارم: قرآن وعترتم.»
بعد دست علی را گرفت و بلند کرد و فرمود:« علی با قرآن است و قرآن با علی. این دو تا روز قیامت هرگز از هم جدا نمی‌شوند.»
منابع: بحارالانوار، ج22، ص476