یکی دیگر از دلائل بطلان بهائیت، بازگشت بعضی از دانشمندان و مبلغین ورزیده از بهائیت و تبلیغ برضد این فرقه است. تعداد زیادی از مبلغین بهائیت دست از عضویت از این حزب ضدانسانی و ضداسلامی کشیدند که در زیر به معرفی چند نفر از آنها خواهیم پرداخت.
1. عبدالحسین آیتی تفتی
او ادیبی فاضل در کسوت روحانیت بود که در سال 1319ه.ق. در میانسالی به بهائیت گروید و عباس افندی به او لقب آواره داد. کتاب "کواکب الدریه" که از مشهورترین کتب تاریخی بهائیان است، نوشته اوست. او پس از مسلمان شدن، کتاب یاد شده را فاقد اعتبار علمی دانست و نگارش آن را تحت فشار حزب بهائی و مغرضانه دانست. آیتی پس از بازگشت به اسلام کتاب "کشف الحیل" را برضد بهائیت نوشت و در سال 1307 شمسی منتشر کرد. او لقب آواره را نیز از اسم خود حذف کرد و در سال 1332 شمسی درگذشت.
ادامه مطلب...