یکی دیگر از دلائل بطلان بهائیت، بازگشت بعضی از دانشمندان و مبلغین ورزیده از بهائیت و تبلیغ برضد این فرقه است. تعداد زیادی از مبلغین بهائیت دست از عضویت از این حزب ضدانسانی و ضداسلامی کشیدند که در زیر به معرفی چند نفر از آنها خواهیم پرداخت.
1. عبدالحسین آیتی تفتی
او ادیبی فاضل در کسوت روحانیت بود که در سال 1319ه.ق. در میانسالی به بهائیت گروید و عباس افندی به او لقب آواره داد. کتاب "کواکب الدریه" که از مشهورترین کتب تاریخی بهائیان است، نوشته اوست. او پس از مسلمان شدن، کتاب یاد شده را فاقد اعتبار علمی دانست و نگارش آن را تحت فشار حزب بهائی و مغرضانه دانست. آیتی پس از بازگشت به اسلام کتاب "کشف الحیل" را برضد بهائیت نوشت و در سال 1307 شمسی منتشر کرد. او لقب آواره را نیز از اسم خود حذف کرد و در سال 1332 شمسی درگذشت.
2.. حاج میرزا حسن نیکو
وی مقارن توبه آیتی از حزب بهائی جدا شد و با نوشتن کتاب "فلسفه نیکو" بیریشه بودن حزب بهائی و فساد و تباهی سران فرقه ضاله بهائیت را برملا کرد. "نیکو"، در 4 جلد کتاب فلسفه نیکو، به طور مفصل تاریخ بابیگری و بهائیت و متون این فرقه را مورد نقد منطقی قرار داده است. این 4 جلد، ردیه برضد بهائیت از سال 1306 تا 1325 شمسی چاپ و منتشر شده است.
3. فضلالله صبحی
"فضلالله مهتدی" مشهور به صبحی در یک خانواده بهائی به دنیا آمد و به واسطه خویشاوندی دوری که با بهاء داشت، محرم اسرار این فرقه و حدود 10 سال آخر عمر عباس افندی، کاتب وی شد و در "حیفا" اقامت داشت. او در حیفا پی به نفاق و فساد رهبران این فرقه برد و به واسطه فساد اخلاقی شدیدی که در "شوقی افندی" مشاهده کرد، نتوانست ریاست او را تحمل کند از این رو به دامن اسلام برگشت و از سال 1307 شمسی مسلمان شد و 34 سال پایان عمرش را صرف افشاگری برضد فساد شوقی افندی و خدمات فرهنگی کرد و او در سال 1312 به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در همین سال کتاب "خاطرات صبحی" و در سال 1335 کتاب "پیام پدر" را برضد بهائیت به رشته تحریر درآورد. صبحی به‌واسطه این دو کتاب مورد آزار و اذیت بهائیان قرار گرفت.
4. غلام‌علی گودرزی معروف به ادیب مسعودی
وی شاعری توانا و ادیبی فاضل است که مدتی شاگرد آیتالله "بروجردی" بوده است. او پس از 12 سال تبلیغ اسلام در لباس روحانیت به بهائیان پیوست و از 35 سالگی به تبلیغ فرقه ضاله بهائیت پرداخت. ولی از سال 1338 در اثر ارتباط با پدر مؤمن و با صفای خویش نسبت به بهائیت دلسرد شد. کشته شدن دو پسر و یک دختر او به دستور ساواک، بازگشت او به اسلام را تسریع کرد. بیتالعدل حیفا در سال 1355 طرد روحانی او را اعلام کرد. "مسعودی" پس از مسلمان شدن اشعار شیوا و نغزی در مدح ائمه معصومین علیهم‌السلام و امام زمان و ارتحال امام خمینی سروده است.
5. میرزا صالح اقتصاد مراغهای
او پس از جدایی از بهائیت، کتاب "ایقاظ" یا بیداری را در افشای خیانتهای ضد اسلامی و ضد ملی بهائیان نوشت. "میرزا صالح اقتصاد" که مبلغ و منشی بهائیان در مراغه بود، کتاب بیداری در کشف خیانات دینی و وطنی بهائیان را در سال 1307 شمسی در تهران چاپ و منتشر کرد. گفتنی است در گذشته نیز پس از مطرح شدن ادعای نبوت از سوی علی محمد باب جمع کثیری از بابیه مراغه در آن زمان، به اسلام برگشتند.
6. مسیحالله رحمانی
وی مدتی در استان خراسان به تبلیغ بهائیت پرداخت و پس از پی بردن به ماهیت واقعی حزب استعماری بهائیت، مخالفت خود را با نوشتن کتاب "راه راست در بطلان اساس بهائیت و افشای خیانتها و مفاسد سران آن" علنی کرد.
7. خانم قدس ایران
وی در خانوادهای بهائی بزرگ شد و پدرش "عبدالکریم خیاط" در عکا خدمتکار بهاء بود و وی از پدر، مادر و همسرش "رحمتالله علایی" فاصله گرفت و به اسلام بازگشت و کتاب "بارقه رحمت" را برضد این فرقه نوشت.
8. امان شفاء
وی نیز پس از جدایی از فرقه ضاله بهائیت کتاب "نامهای از سن پالو" را در افشای چهره واقعی فرقه نوشت.
9. خانم مهناز رئوفی (رها)
وی که در خانوادهای بهائی در سنندج متولد شده بود در اثر تماس با مسلمانان و تحقیقات مفصل، پی به بطلان بهائیت برد و از طرف فرقه‌ی ضاله بهائیت مورد طرد اداری و روحانی قرار گرفت و برخلاف علاقه شدیدی که به پدر و مادرش داشت از آنها به ناچار جدا شد و تاکنون چند جلد کتاب برضد فرقه ضاله بهائیت نوشته که مهمترین آنها کتاب "سایه شوم" است.