معمولاً یکی از ملاکهای حقانیت و مقبولیت یک مکتب، تربیت یافتگان آن مکتب هستند، وقتی اسلام اهل بیت
عصمت علیهم‌السلام، صحابی بزرگواری هم‌چون "سلمان"، "بلال"، "ابوذر"، "عمار"، شهدای بدر و احد و نایبان خاص و عام
امام را در دامن خود پرورش میدهد، دلیل محکمی بر حقانیت این دین الهی است. اگر با همین نگاه به مرام و مسلک
انحرافی بهائیت بنگریم رهبران و سران فرقه تماماً افرادی فاسد، بداخلاق و جاسوس یهود و نصاری بوده‌اند و در میان آنان یک انسان شریف یافت نمیشود.
تقریباً اکثر رهبران فرقه و افراد ذی‌نفوذ آنان در دوره قاجاریه و پهلوی افرادی جاسوس، وطن فروش و فاسد و رباخوار
بوده‌اند. سردمداران بابیگری و بهائی‌گری با ترور، شرارت و دریوزگی اجانب، کار خود را شروع کردند و امروز هم افتخارشان نوکری و جاسوسی برای صهیونیسم است.
به طور کلی در طول حیات ننگین این مسلک در سراسر جهان، در میان بهائیان، هیچ انسان فرهیخته، مستقل و شریفی
تربیت نشده است و محصولی جز انسان‌های مزدور فاسد نظیر "عبدالکریم ایادی" و شکنجهگران ساواک و غارت‌گران
اموال عمومی، تحویل جامعه نداده و این محکمترین دلیل بر بطلان این فرقه دست‌ساز استعمار است.